Pokoj Chin

Ocknął się dopiero gdy dostał pstryczka w nos.
-Wcale o Tobie nie mysle, aru! - niemal, że krzyknął.
Czego można było się spodziewać po wyrwaniu człowieka z zamyślenia. Przecież myślami krążył po nieznanych i niedostępnych terenach. Miał zamiar w przyszłości je zwiedzić, ale na razie nie mógł sobie pozwolić na taką wyprawę.
Zaczerwienił się lekki i odwrócił wzrok od chłopaka. Powędrował nim na kartkę. Był jego ruch. Postawił krzyżyk pod pierwszym kółkiem Marka. Inaczej tamten mógłby wygrać. Nie zastanawiał się w chwili obecnej nad grą i jej powolnym przebiegiem. Nie wiedział jakim cudem mógł sobie pozwolić na takie odpływanie myślami. A już w szczególności w takie myśli.
-Twój ruch.
Rzucił pospiesznie nie chcąc się bardziej pogrążać. No cóż Yao zaczynach chyba powoli fiksować. W końcu nie każdy ma takiego uroczego chłopaka, z którym mógłby sobie żyć do końca świata i trochę dłużej. Chyba dobrze postąpił Tuvali nie chcąc z nim na razie mieszkać. Kto wie w co by się wdał. Chińczyk sam nie mógł być pewien swoich czynów podczas snu. mógłby zacząć lunatykować i skończyć to się mogło całkowicie nieprzyjemnie. No też zależy dla kogo...
Wyrwał się z zamyśleń starając się utrzymać pion. Uśmiechał się niepewnie do chłopaka. Błagając wszystkich znanych mu bogów by ten chłopak nie umiał czytać w myślach. Inaczej mogło by być mało interesująco dla niego.

-Wszystko..- urwał słysząc prawie krzyk Chin. Zastygł w miejscu z trochę wyciągniętą ręką. To bardzo zdziwiło chłopca. Przełknął ślinę, po czym ostrożnie cofnął rękę. Sam się mocniej zarumienił. Była to trochę kłopotliwa sytuacja. Mark nie spodziewał się, że Azjata powie coś takiego. Wyprostował się i wziął wdech. Po chwili uśmiechnął się do niego lekko. W sumie to nic się nie stało. Mark po prostu był trochę zdziwiony..
-Mm.. Dobrze..- odpowiedział cicho i postawił kółko w prawym górnym rogu. Podniósł wzrok i przekrzywił głowę. Nie, nie umiał czytać w myślach, dlatego nie wiedział co kryje się w głowie jego chłopaka.

Przyglądał się uważnie kółkowi, które właśnie postawił Tuviś. Swój krzyżyk umieścił w lewym dolnym rogu. Robił to wszystko bez zastanowienia. Trochę żenowało go jego własne zachowanie. Mógłby wymyślić coś innego niż krzyczenie, że nie myśli o nim. Tak właściwie to wydał sam siebie.
-Twój ruch.
Powiedział dopiero po chwili gdy jego umysł przetrawił, że postawił już znaczek. Musiał się jakoś ogarnąć psychicznie. Nie spodziewał, że nie widząc dłuższy czas swojego chłopaka zacznie myśleć w ten sposób. To było coś niedopuszczalnego. Nie miał zamiaru się z nim tym dzielić. Sam musi sobie z tym jakoś radzi. Zapewne nie długo mu przejdzie i znowu wróci do normalności. Sięgnął po swój kubek z herbatą i upił łyk. Postawił go na podłodze przy łóżku by nie musiał daleko po niego sięgać. Uwielbiał herbatę o smaku mięty z gruszką. Pił ja prawie zawsze.

Pochylił się nad kartką i westchnął znów się prostując. Nie był najlepszy w tej grze. To nie było już ważne gdzie Mark postawi kółko. Yao i tak wygra. Zerknął na niego z uśmiechem, po czym narysował kółko w prawym dolnym rogu.
-Wygrałeś.- oznajmił mu i sam sięgnął po swój kubek. Napij się trochę. Była dobra. A nawet bardzo. Odstawił herbatę koło kubka Chin i zwrócił się do Azjaty.
-Jak.. Jest coś nie tak.. To mi powiedz.. Dobrze?- wypowiedział przerywając co chwilę i zastanawiając się nad słowami.

-Wyglalem, aru?
Przyjrzał się uważniej kartce. Tuviś nie kłamał. Przy każdym innym ruchu i tak by wygrał. No cóż... Zdarza się. Kolejnym razem wygra Marek i tak na zmianę.
-Tak, tak powiem, aru.
Jakoś nie miał zamiaru się spowiadać ze swoich nieczystości. Każdemu się zdarza i nie każdy musi o tym wiedzieć, a w szczególności jego chłopak. Uśmiechnął się szeroko i położył na łóżku. Z dołu przyglądał się chłopakowi. Tak dawno go nie widział. Musiał się nacieszyć widokiem. Po chwili podniósł się i klęknął na przeciwko chłopaka. Lekko go popchnął tak by się położył. Nachylił się nad nim i lekko go pocałował. Cały czas patrzał mu w oczka.

-No tak..- przymknął oczka unosząc długopis na ich wysokość. Po chwili zaczął obracać go w palcach i przyglądać się mu ze wszystkich stron. Oderwał wzrok od przedmiotu na odpowiedź czarnowłosego.
-To dobrze.. Cieszę się.- przyznał i uśmiechnął się szerzej. Odłożył długopis gdzieś na bok i rozciągnął się wzdychając. Spojrzał na chłopaka pytająco, kiedy ten klęknął naprzeciwko, po czym popchnął go lekko. Otworzył nieco szerzej oczy czując usta chińczyka na swoich. Objął go i niepewnie przyciągnął bliżej siebie mrucząc cicho jak kot.

Yao cieszył się, że chłopak nie stwarzał żadnych oporów. Ponownie połączył ich usta. Tym razem jednak na dłużej. Zapowiadało się miłe popołudnie. Dłońmi wędrował pod jego koszulką. Delikatnie gładził jego boki i brzuszek. Mruczenie Tuvisia było na prawdę urocze. Taka doskonała melodia dla uszu. Nie miał zamiaru posuwać się dalej. Nie zrobi żadnego kroku w stronę czegoś nowego i innego. Po prostu chciał być trochę bliżej niego. Czuć jego ciało pod sobą. Najlepiej na sobie. Nie był ciężki. Oderwał się od niego i spojrzał w oczka.
-Aru?

Zacisnął lekko dłonie na jego bluzce poczuwszy ręce na swoim brzuchu. Zaczerwienił się po raz kolejny tego dnia i zamknął oczy. Nie przestawał mruczeć, a wręcz robił to głośniej. Podobało mu się to. Sam spojrzał chińczykowi w oczka, gdy ten się od niego oderwał.
-Hm?- zerknął na ścianę obok. Złapał delikatnie kilka włosów azjaty i pociągnął lekko. Miał takie fajne włosy. I były długie. Ponownie się uśmiechnął i zostawił je w spokoju. Wrócił wzrokiem do oczu chłopaka.

-Kocham Cie, aru - mruknął mu cicho prosto w usta.
Po czym go ponownie pocałował. Tym razem znacznie dłużej i namiętniej. Lubił jak mruczy. Robił to tak... inaczej. Nie robił tego jak kot ani inne zwierze. Po prostu robił to jak Marek.
Łapkami zawędrował trochę wyżej, na tors chłopaka. Palcami zahaczał o jego sutki chcąc sprawdzić reakcje chłopaka. Najwidoczniej na dzisiaj jest koniec gry w kółko i krzyżyk. Teraz mają znacznie ciekawsze zajęcia do roboty. Sprawiało to przyjemność im obojgu. Może byłaby możliwość żeby Tuviś został tylko na tę jedną noc. Nacieszyli by się sobą, a potem znowu mieszkali by każdy u siebie. Niestety myśli Yao znowu zbaczały tam gdzie nie trzeba.

Zdziwił się nieco tym wyznaniem. Sam mu to dzisiaj powiedział, ale myślał, że Yao nie chce o tym mówić. Oddał niepewnie pocałunek, a ręce zjechały mu trochę niżej na ramiona. Przestał mruczeć czując delikatne pieczenie w gardle. Po kilku minutach zapewne znowu wróciłby do tej czynność. Poruszył się nagle niespokojnie i jęknął nie spodziewając się jego rąk w tym miejscu. Przedtem nie czuł czegoś takiego. Nie było to złe uczycie. Może nawet.. Przyjemne. Nie zagrają chyba już dzisiaj. Może jutro spróbują to dokończyć. Gdyby czytał teraz w myślach Chińczyka na pewno by się zawstydził i zrobił jeszcze bardziej czerwony, o ile to było możliwe.