Pokój

Pokój jak pokój. Zgadzał się się z ogólnie przyjętymi standardami pokojowości w tym czymś... Tylko Goranowi nie pasowało parę rzeczy, które natychmiast zmienił. Po pierwsze to on nie będzie spał na jednym łóżku, bo on jest na to ZA DUŻY. Tak więc póki co wiedząc, że mieszka jedynie ze Słowacj... Słowenią ukradł jedno zapasowe łóżko dla siebie i zsunął je z drugim. Potem wszystko ładnie i elegancko zaścielił. Jeżeli dorzucą im jeszcze kogoś to Luka będzie po prostu spać na podłodze. Ewentualnie Goran okaże się łaskawy i pozwoli mu spać ze sobą (z tym, że blondynek mógłby skończyć jako kanapka na ścianie).
Drugą rzeczą jaka ewidentnie przeszkadzała Serbowi... był brak popielniczki. Ustawił więc jedną ze swoich na parapecie w oknie. Będzie sobie, co wieczór robić komorę gazową, bo do palarni mu się zapieprzać nie chce.
Ucieszony takim ułożeniem walnął się na swoje łóżko i zasnął.

Węgry po umyciu się i przebraniu, założyła na siebie szlafrok i przybyła na piętro, które było po części dla dziewczyn zakazane. Pamiętała, że była tu na własną odpowiedzialność dlatego też była ostrożna. Nie chciała żeby ktoś ją zauważył. Szybko znalazła pokój z numerem 318, w którym mieszkał Serbia wraz z Słowenią. Kiedy stanęła pod drzwiami, zapukała trzy razy.

Serbię z koszmarów w postaci kochanej mamusi wybudziło stukanie do drzwi. Nie do końca rozbudzony wywarczał parę słów odnośnie tej osoby, która zakłócała mu porządek. Słowa te na pewno to miłych nie należały, a w telewizji publicznej pewnie by je ocenzurowali. Ale i tak go nikt aktualnie nie rozumiał, więc miał to, ładnie powiedziawszy, w dupie.
Podniósł się od pozycji siedzącej i przetarł oczy, bo aktualnie obraz, jaki mu sie jawił był mocno zamazany. Mruknął jeszcze półsennie "Wejść, kurwa", po czym spróbował ogarnąć, co się właściwie dzieje.

Słyszała jakieś pomruki, a na koniec jakże niegrzeczne "wejść kurwa". Zastanawiała się czy nie lepiej jest się teraz wycofać i dać mu spokój. Postanowiła jednak wejść do środka.
-Ładnie się wyrażasz Goran, naprawdę ładnie.
Rozejrzała się po pokoju, który nie różnił się zbytnio od jej. Zobaczyła dwa zsunięte ze sobą łóżka i zaśmiała się cicho. Wygodniś..pomyślała po czym spojrzała na właściciela pokoju.
-Obudziłam cię? Przepraszam, nie miałam pojęcia, że już śpisz.

Już miał odwarknąć coś nieprzyjemnego osobie, która weszła, gdy zdał sobie sprawę, że to byłą Węgry. W ostatniej chwili ugryzł się w język. Zlustrował ją lekko nieprzytomnym wzrokiem.
- Myślałem, że to ktoś inny...
Poprawił niesforny kosmyk włosów, który i tak zaraz opadł mu na czoło. Co za brak subordynacji.
- Zrobiłem sobie małą popołudniową drzemkę. Nie przeszkadzasz mi, Jeli...
Otworzył szeroko gębę i ziewnął, oczywiście nie zatykając ust.

Pokręciła głową z rozbawieniem po czy podeszła do Serbii i przystanęła przy nim. Uroczo wyglądał taki zaspany i nieprzytomny.
-Mogę się przysiąść?
Wskazała na miejsce obok niego. Nie chciała być nieuprzejma, w końcu nie była u siebie w pokoju i nie mogła tak siadać gdzie popadnie. Życie w domu u Austrii trochę ją nauczyło.
-A tak w ogóle to gdzie się Słowenia podziewa? I nie będzie przeszkadzało mu, że ja tu jestem? W końcu o tej jego pokój, a czy on mnie lubi.. tego nie wiem.

- Siadaj. Gość w dom, Bóg w dom. Czuj się jak u siebie.
Podpełzł do krawędzi łóżka i spuścił nogi na dół. Przeciągnął się trochę, bo od tego spania jego stare kości chyba lekko przyrdzewiał czy co tam robią kości. Coś strzeliło mu w karku i od razu poczuł się lepiej.
- Luka nic nie ma do moich gości. A jakby miał to ja bym mu wytłumaczył, że nie ma.
Uśmiechnął się w bardzo parszywy sposób, który lekko mógł przypominać uśmiech mafioza, ale jedynie przez ułamek sekundy. Przetargał włosy Węgierce jedną ręką, po czym pognał lekko pijanym krokiem w stronę okna. Spojrzał przez nie na ciemny plac przed budynkiem, a następnie otworzył je lekko.

Usłyszawszy pozwolenie usiadła na łóżku i spojrzała na jego jakże wredny uśmieszek. Serbia i jego "tłumaczenie". Ona dobrze wiedziała, że on by Słowenię pewnie pobił. Już chciała coś powiedzieć ale jej pięknie ułożone włosy zostały potargane, a kwiatek trochę się przekrzywił. Natychmiast poprawiła fryzurę i podążyła za nim wzrokiem.
-Na co tak patrzysz? Jest tam coś ciekawego?
Dla niej coś ciekawego oznaczało, że albo jakaś para się całuje albo ktoś się bije.

- Co? Eee. Nie, nie ma nic ciekawego.
Przez zamyślenie zagubił się w rzeczywistości. Szybko jednak powrócił do prawdziwego świata. Sięgnął do szafki, która stałą zaraz obok okna i wyciągnął z niej paczkę papierosów. Wyciągnął z niej jednego, po czym odpalił. Zaciągnął się, a dym wypuścił na zewnątrz. Zrobiło mu się cholernie lepiej, chociaż mróz dochodzący z zewnątrz sprawiał, że dostawał gęsiej skórki.
- Po co właściwie przyszłaś?
A jej szlafroka nie skomenuje. Nie skomentuje...

Zmrużyła oczy widząc, że wyciągnął z paczki papierosa po czym go zapalił. Chciała go upomnieć. Uświadomić, że to cholernie niezdrowe, ale on i tak pewnie by to zignorował. No bo co tam wiem głupia baba.
-Miałam wpaść do Felicji na pogaduszki i takie tam damskie sprawy ale nie zastałam jej w pokoju. No i doskwierała mi straszna samotność, więc pomyślałam, że wpadnę do ciebie. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że paznokci mi nie pomalujesz- uśmiechnęła się lekko- ale da się z tobą fajnie porozmawiać.
Tylko o czym tak właściwie miała zamiar z nim rozmawiać? Musiała szybko coś wymyślić i robić wszystko żeby temat nie dążył do Wojwodiny.

Zabrał trutkę od ust i strzepał popiół z końca do popielniczki. Węgry dostała słowotoku opowiadając jak to chciała spędzić cały wieczór, jak to się nie udało i jakiż to on jest miłych och ach ech. Nie. Zaraz. On nie jest miły. Ale jak każdy normalny człowiek lubi towarzystwo innych człowieków. No chyba, że nazywają się Bośnia albo Chorwacja. Wtedy to towarzystwo jest akceptowalne, gdy oboje są w stanie nieżywym.
Zaśmiał się na wspomnienie o paznokciach. Dokończył szybko szluga i zamknął okno, bo zimno zaczęło mu doskierwać. Nie lubił takich temperatur. On zdecydowanie bardziej południowe klimaty lubił.
- Mogę ci je pomalować, czemu nie?
Usiadł na parapecie, dupą do okna i spojrzał jej w twarz.

Kiedy skończyła opowiadać, przyjrzała się Goranowi uważnie, a słysząc jego słowa, wybuchnęła śmiechem, którego nie mogła powstrzymać. Nie chciała być niemiła. Po prostu ją to rozbawiło. W Końcu on był facetem i na pewno się na tym nie znał.
-W-wybacz..-wzięła głęboki wdech- Ale ty na pewno nie znasz się na malowaniu paznokci. Przecież to kompletnie babska czynność. Pewnie zamiast paznokci, pomalowałbyś mi skórę wokół nich.
Przyglądała mu się, ciągle z uśmiechem na twarzy. Dobrze, że nie walnął czegoś w stylu " a weź spadaj" tylko powiedział, że mógłby pomalować.

Powróciły mu wspomnienia z pewnego dnia roku '78, które jak najszybciej chciał wymazać. Wzdrygnął się tylko lekko. Za dużo alkoholu, za dużo tanich papierosów od Ruskich bez filtra... To się mogło przydarzyć każdemu, ale nie wnikajmy w szczegóły.
- Jestem artystą. Umiem tworzyć arcydzieła.
Podstęp polegał na tym, że Serbia może i był artystą, lecz zupełnie w innej dziedzinie niż malowanie paznokci. Jedyną rzeczą jaką wiedział o lakierze to to, że jest niejadalny. I smakuje paskudnie.
- Zaryzykujesz?

Zastanawiała się dłuższą chwilę czy powierzyć Serbii lakiery do paznokci, które to obecnie miała przy sobie w kieszeni szlafroka. Spojrzała na swoje paznokcie u rąk... W sumie, lakier jest zmywalny, więc czemu nie? Wyjęła z kieszonki czerwony lakier po czym spojrzała na Gorana.
-No chodź tu, ryzykuję i oddaje moje dłonie w twoje ręce.
Uśmiechnęła się wesoło. Dawno nie spędzała czasu w męskim towarzystwie I nawet jeżeli mieli robić coś zupełnie kobiecego, podobało jej się to.

Nie mógł przypuszczać, że ona weźmie to na serio. Przecież on się zgrywał i to w chuj. Ale już skoro rzucił jej wyzwanie to chyba musi je spełnić, bo utraci na tym jego męska duma. Gorzej jak do pokoju zaraz wpadnie Luka. Albo ktoś inny. "Co ty robisz Goran?" Pedalę się kurwa...
Przeciągnął w jej stronę stolik, a żeby położyła na nim łapy i mu pościeli nie pobrudziła czerwoną posoką, po czym zabrał jej lakier.
- Jakie pani ma życzenia?

Położyła ręce na stoliku, ostatni raz oglądając swoje paznokcie. Wyobrażała sobie już jak będę one wyglądały po skończeniu malowania przez Serbię.
-Hmm najważniejsze żeby było równo no i możesz pomalować tak do połowy to wtedy górę zrobi się na inny kolor.
Próbowała się nie śmiać. Wiedziała, że Goran sobie nie poradzi, a ta cała sytuacją ją nieźle bawiła. Szkoda tylko, że nikt nie uwieczni tego na aparacie.

Odkręcił utrojstwo i przyjrzał się z bliska lakierowi. Cuchnął trochę alkoholem. Ciekawe czy dałoby się z tego wódeczkę wydestylować...
- Ta, ta. Jasne...
Jakoś jej szczególnie nie słuchał. I tak pewnie będzie w stanie tylko pomalować jej całe dłonie tym lakierem. Na szczęście to coś można zetrzeć zmywaczem czy innym wysokoprocentowym napojem.
Przejechał końcówką pędzelka po jednym z elkowych pazurów i przyjrzał się krytycznie dziełu. Ne było tak źle. Trochę może powychodził, ale jak na pierwszy raz było całkiem nieźle. Zaraz zabrał się do malowania reszty, wystawiając przy tym w w skupieniu język.

Przyglądała się uważnie jego pracy. Komentować nie chciała bo chociaż się starał. Trudno, że wyjechał lakierem poza paznokcie, zawsze można wziąć patyczek do uszu, zamoczyć go w zmywaczu i zmyć lakier, który znajdował się na skórze. Przeniosła wzrok ze swoich paznokci na Serbię. Widząc jego pełne skupienie, musiała ugryźć się w język żeby ponownie tego nie skomentować i nie wybuchnąć śmiechem. Bawiła się bardzo dobrze. Zastanawiała się czy Goran po skończeniu malowania, da sobie również pomalować paznokcie. Byłoby to całkiem zabawne..ale znając mężczyzn na pewno się nie zgodzi, nawet jeżeli to tylko na żarty.

Pozostał mu już tylko ostatni szlif i dzieło będzie skończone. Tak więc z takim samym skupieniem jak wcześniej pociągnął raz ostateczny pędzelkiem po paznokciach Węgier. Zadowolony z wykonanej pracy zakręcił lakier, żeby się nie zesechł i zmarnował.
- Izwoli.
Uśmiechnął się w jej stronę zawadiacko. Mógł sobie na to pozwolić, bo póki co nie było z nimi nikogo innego. Byli całkiem sami w pokoju. Taka miła odmiana od tłumów ludzi.

Widząc uśmiech Serbii, odwzajemniła go po czym spojrzała na swoje paznokcie. Nawet nie było tak źle jak na pierwszy raz. Była pewna, że mu to w ogóle nie wyjdzie. No cóż, chyba musi powiększyć swoją wiarę w niego.
- Köszönöm~ Przyznam, że nawet Ci się udało~ Teraz muszę poczekać tylko aż wyschną~ A tobie też pomalować?
Zaśmiała się cicho, a kiedy przestała tylko się uśmiechała. Nie myślała, że z chłopakami też można porobić niektóre babskie sprawy.

Powiedziała cos w tym swoim dzikim języku. To chyba było "dziękuję", ale Goran łba sobie odciąć nie da, że tak. Z węgierkiego umiał tyle, by kogoś co najwyżej wyzywać. Taka już jego milusia natura.
Po jej propozycji spojrzał na nią niepewnie. Czy ona dobrze się czuła? Chyba tak. Czyli mówi na serio. Obecna atmosfera była bardzo miła i nie chciał tego psuć. Jak jej odmówi to pewnie się fochnie i nazajutrz dostanie patelnią przez łeb. Raz kozie śmierć.
- Jak nikomu nie powiesz, to czemu nie?

Szczerze zaskoczyła ją odpowiedź Serbii. Lubiła takich facetów jak on. Takich, którzy zrobią wszystko. Uważała Gorana za dobrego przyjaciela mimo tego, że bywało między nimi naprawdę różnie, a przez jakiś czas ich relacje były napięte.
-Ej no za kogo ty mnie masz? Nie jestem wredną szują.
Uśmiechnęła się do niego przyjaźnie, patrząc mu prosto w oczy. Złapała za lakier wahając się czy lepiej na czarno czy czerwono.
-Goran? Ale jeżeli nie chcesz to nie musisz, naprawdę. Bo jeżeli ci się to nie podoba, to nie rób tego tylko dlatego, że ja tak chcę.

Machnął ręką na jej gadanie. Tam nie chciał. Nie chciał to robić jej przykrości. Poza tym przyda jej się towarzystwo kogoś normalengo, a nie takiego tam Prusaka czy innego karalucha, kurczaka czy czym tam Gilbert jest.
- Daj spokój i maluj. I jesteś wredna jak chcesz.
Zastanowił się przez chwilę czy tylko będzie miał czym to gówno zbyć. Napoi wyskokowych trochę mu było szkoda a rozpuszczalnik nie zabrał ze soba na to zadupie... Miał nadzieję, że Luka coś za niego wymysli. W końcu jest najmądrzejszy, nie?

To było naprawdę miłe z jego strony. Tego co dalej powiedział, to o tym,że jak chce to potrafi być wredna, nie skomentowała.. bo była to prawda. Uśmiechnęła się do niego ciepło po czym złapała jedną jego dłoń w swoją. Zębami odkręciła nakrętkę od lakieru po czym wzięła pędzelek do drugiej, wolnej ręki. Zdecydowała się na czarny. Ona miała czerwony to on niech ma czarny. Teraz to ona miała bardzo skupioną minę, nie chciała wyjechać poza paznokieć nawet na milimetr.

Zaśmiał się widząc skupienie Węgier. Wyglądała jak kot srający na pustyni, ale by jej tego w twarz nie powiedział. Z tego całego rozbawienia zatrząsł się, a wraz z nim jego dłoń i tym oto sposobem miał na palcu czarną smugę po lakierze. Zacmokał widząc zabrodzenie.
- No i co ja teraz zrobię? Wyglądam jakby się bawił smarem.

Nie wiedziała co go tak rozbawiło albo co się stało, co spowodowało, że poruszył ręką. No ona się tak starała, a on niszczył jej pracę. odłożyła lakier po czym spojrzała na niego z jakby dziecięcym foszkiem.
-No i co zrobiłeś no? Ja się tak starałam.
Spojrzała na lakier na jego skórze po czym wyciągnęła z kieszeni mały zmywacz i chusteczki. Nalała trochę płynu i zaczęła zmywać lakier z jego skóry.

Spojrzał na nią przepraszającym wzrokiem. Goran jak chciał umiał być słodki.
- No przepraszam no.
Syknął cicho, gdy Elka zaczęła zmywać mu lakier z palucha. Trochę środka dostało się chyba w jakąś drobną rankę. Pieczenie nie było miłym odczuciem, ale w gruncie rzeczy przezywał gorsze rzeczy. Na przykład Austrię

Wywróciła oczami i westchnęła. No już się nie gniewała. Dalej ścierała lakier z jego skóry, nie zważając na jego syki. Kiedy już skoczyła, ponownie wzięła się za malowanie paznokci. Skończyła pierwszą dłoń, później drugą. Zadowolona odsunęła się trochę i przyjrzała uważnie jego paznokciom.
-No~ Widzisz? Jest świetnie~

Goran wyprostował się dumnie.
- Jestem najbardziej męskim pedałem w tej szkole.
Czy on właśnie użył słowa "pedał" w odniesieniu do siebie? Chyba za dużo nawdychałsię tego lakieru, bo zaczyna gadać głupie rzeczy. Elka pewnie nie da mu teraz żyć. Po co on właściwie gębę otwierał?

Spojrzała na niego uważnie, zastanawiając się nad jego słowami.
-Pedałem?.. Serio? Lubisz chłopców?
Uśmiechnęła się wesoło. Jeżeli tak to ma kolejne osoby o których może pisać. To by był całkiem ciekawy temat. Zaczęła się również zastanawiać kogo to ma na oku Serbia. A może to Słowenia..? Niee to chyba niemożliwe, on chyba za nim nie przepada..a może jednak? Zaczęła tak rozmyślać i rozmyślać.

Znał ten wyraz twarz. Już miał pewnie dorobionych z 10 kochanków. Życie jest takie piekne.
- Nie. Ale z tymi paznokciami wyglądam jak pedał, nie uważasz?
Przysunał jedną z dłoni bliżej swojej twarzy i przyjrzał się jej krytycznie. Mógłby nawet uchodzić za jakiegoś metala czy inną pseudokulturę. Wystarczy, że się przez dzień nie ogoli i pomaluje morde na biało.

Spojrzała na jego paznokcie i spróbowała się nie zaśmiać.
-Nie wyglądasz jak pedał! Wyglądasz jak rockman~ A na pewno nie jesteś pedałem? Udowodnij~
Uśmiechnęła się szeroko. Jeżeli nie udowodni, będzie wiedziała, że jednak jest,a wtedy pozostałoby jej tylko dowiedzenie się kim jest osoba, która się mu podoba. Taak już czuła, że to będą ciężkie poszukiwania.

Prychnął. Udowodnić? Niby jak? One i tak pewnie wie swoje i mu nie uwierzy, choćby przeleciał cale piętro żeńskie wraz z okloliczną dziczą.
- To co niby mam twoim zdaniem zrobić, żeby cię odwieźć od tych myśli, hm?
Pomachał rękoma. Chciał, żeby ten lakier szybciej schnął, bo nie mógł teraz nawet nic wziąć do dłoni, bo się rozmaże i coś pobrudzi. A Luka mu nie chciał już prać gaci.

Zamyśliła się chwilę, patrząc na sufit. Co mógłby zrobić? Hmm no niby jest tego sporo ale chciała żeby było to coś trudnego, a zarazem nie narażającego go na pewną śmierć z dłoni jakiejś wybranej przez niego dziewczyny.
-Hmm no to może po prostu pocałuj, przy mnie którąś z dziewczyn.
Spojrzała na niego, czekając co na to powie. Przekrzywiła delikatnie głowę w bok, ciągle się mu przypatrując.

Przeleciał w głowie listę dziewczyn, która była zakwaterowana w tym przybytku udręki. Nie znalazł na niej żadnej normalnej osoby, która by go nie zabiła po wykonaniu tego zadania.
- Mam się całować z obcymi?
Zrobił skwaszoną minę jakby zjadł o jednego ogórka Polski za dużo. Mógłby w gruncie Rosję... ale nie. To nie wchodzi w grę.

-Ej no nie wszystkie cię zabiją. Poczekaj. O wiem! Liechtenstein! Albo Belgia. Może być też siostra Feliksa. Duży wybór, a te cię z pewnością nie zabiją. Jest jeszcze Ukraina~
Położyła się na łóżku i zapatrzyła w sufit. W sumie to Ukraina mogłaby mu przywalić,..Felicja też. Belgia bywa wybuchowa, a Liecht ma starszego, groźnego brata.. no ale cóż. Jeżeli nie udowodni, jest pedałem.

- Nie jestem pedofilem, żeby dotykać lolitki. Feliks spuści mi wpierdol jak dotknę Felicji. A Ukraina to rodziny. Belgia jest dziwna.
Pomijał, że wszystkie miały starszego brata. Goran na razie nie chciał się platać w żadne konflikty. Jeszcze. Poczekajmy aż przyjedzie Chorwacja albo Bosnia. Będą tu mieli małe pikło.

-Wymigujesz się. Wiedziałam, że pod tą maską twardziela jest delikatny facet, który lubi innych facetów. Nie ma się czego wstydzić~ To teraz powiedz kto to.
Zapatrzona w sufit zaczęła rozmyślać kto to może być. Przeszukała listę chłopaków i nie miała pojęcia. Rosja? A może jednak Słowenia. Spojrzała na Serbię i wtedy coś sobie przypomniała.
-Ej Goran? Miałeś opowiedzieć mi o małym, miłym Serbie~

Spojrzał na Elkę jak na wariatkę albo szaloną yaoistkę. On się nie da wrobić w jedno łóżko z jakimis popieprzeńcami. No kurwa nie ma nawet o tym mowy! Wychylił się przez stół, zręcznie złapał Węgry za twarz i pocałował. Jak jej nie spasuje to się mówi trudno. Szybko wrócił na swoje miejsce.
- Bajkę? A. Nom. Chcesz?

Mówiąc, którąś z dziewczyn nie miała na myśli siebie! Zaskoczył ją to i to bardzo. Przed oczami stanęły jej dawne czasy prze co się lekko zarumieniła. Tym razem to ona się przechyliła i trzepnęła Gorana za to w głowę po czym również wróciła na miejsce.
-No oczywiście, że chcę, w końcu po to tu między innymi przyszłam.

Złapał się za miejsca, w które go uderzyła. To ma karę za spufalanie się.
- Teraz to ci nie opowiem, bo mnie bijesz cholera.
Zaczął masować swoją biedną głowę. Tyle razy w życiu oberwał i nadal go biją . I to za nic! Wstyd, żal i orzeszki. Takie trochę ja pie- o Elka się rumieni. Zrobił pokerface'a i czekałna odpoweidź.

Podniosła się ponownie i spojrzała na niego. No jak to nie opowie!? Ona chciała posłuchać. Zawsze ciekawiły ją różne opowieści.
-Goran no weź no, ja chcę posłuchać!
Wstała, podeszła do niego i przytuliła, a następnie pocałowała miejsce, które uderzyła. Normalnie jak matka z dzieckiem~
-Przepraszam no, ale należało ci się. No ale przeprosiłam i już możesz opowiedzieć, prawda?
Odsunęła się troszeczkę i spojrzała na niego, czekając na odpowiedź.

Olał całkowicie jej przymilanie się. Po szkodzie to nawet Polak mądry. Trzeba było myśleć wcześniej, a nie urażać serbską dumę. Starał się jak mógł by była szczęśliwa, a ona zrobiła mu guza na głowie. Dajesz kobiecie serca, a ona robi z niego obiad. Smutne życie smutnego Serba.
- Niegrzeczne dzieci nie zasługują na bajki.
Założył ręce na piersi i siadł w rozkroku.

Zaśmiała się cicho i ponownie się do niego przytuliła, głaszcząc miejsce, które uderzyła. Bawiło ją to. Nieźle bawiło.
-O biedactwo~ Przepraszam no i wcale nie jestem niegrzeczna, ja jestem bardzo miłą, dziewczynką. No już nie gniewaj się.
Dalej go przytulała i dalej głaskała po głowie. Obrażony Słowianin to po prostu koniec świata. Ta rodzinka była po prostu genialna. Jak oni wszyscy ze sobą wytrzymywali.

Sęk w tym, że oni ze sobą nie wytrzymywali i po prostu wyrzynali na wzajem swoich ludzi. Taka odwieczna walka między braćmi.
- Wcześniej to byłaś chłopczykiem.- chrząknął znacząco.
Teraz pozostało mu czekać na kolejny wpierdol do Węgier. Goran przestawał być powoli miły. Widać cuda nie trwają wiecznie, a już szczególnie te serbskie.

No i dobrze się spodziewał. Węgry nie lubi o tym wspominać bo naprawdę chciałaby być chłopcem. Przywaliła mu jeszcze raz w głowę, tym razem mocniej i już nie miała zamiaru przepraszać. Powoli zaczynał przeginać. Spojrzała na niego z góry mając skrzyżowane ręce.
-Coś jeszcze do cholery?
Czekała teraz na to, aż Serbia dopowie swoje trzy grosze i pewnie wyrzuci ją z pokoju, a mogło być tak miło.

On jeszcze miał dużo do powiedzenia, ale chyba nie starczy już im na to nocy, więc większość rzeczy nadal woli zachować tylko dla siebie.
- Byłaś ślicznym chłopcem.
Złapał ją przezornie w talii, żeby czasem nie fiknęła koziołka w tył. A nuż by sobie głowę rozwaliła, zgon zaliczyła i by kolejną wojnę światową wywołał? Wtedy by prowadził w rywalizacji z Feliksem o robienie burdelu na świecie.

No i nie wiedziała czy uznać to za komplement czy obelgę...jednak stwierdziła, że to była obraza. Chciała mu się odgryźć i jeszcze raz przywalić, ale poczuła jego dłonie na swojej talii. Przez chwilę straciła jakby kontakt ze światem.
-Gdzie mi tu z tymi łapskami co? Zabieraj je ale już.
Patrzyła mu hardo w oczy, dalej mając skrzyżowane ręce. Jak się Węgry nawet lekko urazi to potrafi być naprawdę niemiła i nietykalna.

Jak sobie jaśnie pani zażyczyła tak od razu zrobił. Zabrał swoje "łapska" z dala od niej i tylko czekał aż się Węgry wigilbie, bo coś czuł, że niedługo to nastąpi.
- Ja ci komplementy prawię, a ty się na mnie drzesz. Jesteś, kurwa, przewrażliwiona.
Zatrząsł się cały ze złości. Cholerne baby jak zawsze wszystko potrafią zapsuć. Nie ważne, ile razy się starał i tak kończył jako ten najgorszy.

Prychnęła i ze złość trzepnęła ręką w stół. Tego było za wiele, coś czuła, że się zaraz nieźle pogryzą i nie będzie, wcale, ale to wcale ciekawie.
-Komplementy!? To, że byłam "ślicznym chłopcem" to komplement?! Nie no trzymajcie mnie bo jak zaraz..!
To, że przeklął zdenerwowało ją jeszcze bardziej. Ona nie jest przewrażliwiona! Nie jest pod żadnym względem.