Pomieszanie z poplątaniem - 308

Skierowałem się do pokoju z numerem 308. Drzwi były zamknięte. Nie tego się spodziewałem. Zdjąłem plecak i rozpaczliwie zacząłem wyszukiwać w nim klucza. Ciekawi mnie, jacy będą Ci, z którymi będę dzielić lokum.
Po bliżej nieokreślonym czasie poszukiwań, wysyczanych przekleństw itd. znalazłem. Dumny przekręciłem zamek i wszedłem do środka.
Puuuustka ~
- No, skoro nikt nie patrzy to nie będę zwlekał. – uśmiechnąłem się do siebie i wyjąłem z torby malutkiego, żywego króliczka. Usiadłem na jednym z łóżek i położyłem go sobie na kolanach. Muszę poprosić kogoś, aby oprowadził mnie po akademii. Może, któryś ze współlokatorów się zgodzi… Eh… Zobaczymy.

Niezbyt cieszył się że jest jednym z najmłodszych ze szkoły. Znów będzie "Jaka kruszynka!". I naburmuszony, ciągnąc za sobą całą zieloną walizkę na kółkach wbiegł na korytarz. Zanim mnie zobaczą! Chwycił za klamkę zajrzał przez dziurkę od klucza.
-Ktoś tam jest...-szeptał, po czym pewien siebie wszedł do pokoju.
-Hej, wiesz kto jeszcze mieszka z nami?
Walnął się na łożu rozmyślając.

Taaa... Jestem Holandia miło mi.... - pomyślałem. Bez słowa położyłem zwierzątko na podłogę, stanąłem przy nowym i popatrzyłem na niego z góry.
- Wiem. A Ci to już nie mówili, czy po prostu nie zauważyli kiedy się pytałeś? - zaśmiałem się z wyższością. - Zakwaterowani są tu Dania, Ladonia i Holandia, czyli ja. Nie sądziłem, że dostanę pokój z takim... - nie dokończyłem. Na twarzy cały czas towarzyszył mi prowokujący uśmieszek.