Siedziba czesko-norweska

Nora cicho otworzyła drzwi do jej nowego pokoju. Ze stoickim spokojem omiotła całe pomieszczenie wzrokiem, nie zaszczycając żadnego przedmiotu jakimś większym zainteresowaniem. Wyjątkiem był biały, puchaty dywan. Sprawiał bardzo przyjemne uczucie pod stopami.
Norweżka wepchnęła z niewielkim wysiłkiem swoje walizki do pomieszczenia i zamknęła za sobą drzwi. Po cichu oczywiście. Bo cisza była taka przyjemna...
Dziewczyna zaczęła powoli wypakowywać część swoich rzeczy do szafy, starając się by te zajmowały jak najmniej miejsca. Wiedziała, że ma lokatorkę i jakoś nie miała ochoty na jakiekolwiek marudzenie, o tym jak to Nora zagraca całą szafę swoim ubraniami. To by było zbyt nieznośne jak na jej standardy. Po kilkukrotnym poprawieniu, zostawiła w spokoju nową zawartość szafy i zamknęła ją. Teraz Nora zabrała się za rzecz najważniejszą - jej skrzypce. Futerał z instrumentem położyła na szafie. Było to miejsce o idealnych warunkach i na wystarczającej wysokości, by skrzypcom nic się nie stało.
Norwegia jeszcze tylko posadziła swojego misia - króliczka na łóżku i z lekkim westchnięciem usiadła na puchatym dywanie. Przejechała po nim delikatnie dłonią. Wygodny...
Dziewczyna nagle wstała i wyszła z pokoju, nie racząc nawet poczekać choć chwile na jej współlokatorkę.