Azjatycki Harem 322

//Tak wracając do fabuły

Pokoje trzyosobowe i czteroosobowe nie różnią się od siebie w ogóle. No
poza tym, że jedno ma trzy łóżka, a drugie cztery. Obydwa są utrzymywane
w kolorach białych, czarnych oraz czerwonych. Ściany są białe, jednak
jedna z nich jest czerwona, a na niej wypisane są czarną farbą jakieś
piękne i mądre słowa po łacinie. Szafki nocne, biurko oraz szafa na
ubrania również jest czarna, a panele pokrywa również nie w całości,
puchaty czerwony dywanik
_______________________________________

Korej wszedł spokojnie do pokoju i rozejrzał się spokojnie. Pokój był ładny, zadbany i w miarę duży. Poszedł do jednego z łóżek i położył na nim średnią walizkę. Otworzył ją zaczął wypakowywać ubrania do szafy, na szafce ułożył kilka paczek Pocky i książkę. Wyjął mp3 którą zakosił kiedyś bratu i schował pod poduszkę. Kiedy skończył usiadł na łóżko i westchnął głośno, oparł się o ściane i przymknął oczy.

Hongkong szedł spokojnie korytarzem z torbą przerzuconą przez ramię, a w uszach miał mp3. W recepcji powiedzieli mu że zamieszka w pokoju 322, oraz z kim będzie mieszkał, nie wiedział czy się cieszyć czy nie, był spokojną osobom i lubił spokój. Zapukał w drzwi, po czym wszedł, wzrokiem odnalazł Koreę, skinął jej lekko głową nie mówiąc przy tym ani słowa. Rozejrzał się po pokoju, kiedy zobaczył najbliższe wolne łóżko ruszył w jego stronę, torbę rzucił obok łóżka, a sam się na nim położył rozmyślając jak minie mu pobyt w tym miejscu.

Szedł powoli korytarzem do pokoju 322. Dowiedział się, że to oto tam będzie zamieszkiwał jego wychowanek. Po drodze minął się z Koreą Północna. Nie rozmawiali ze sobą wiec tylko się sobie lekko skłonili na dzień dobry i dalej w drogę.
Stanął przed drzwiami i niepewnie zapukał w drzwi czekając na odpowiedź.

Kręcił się po pokoju rozpakowując swoje rzeczy słuchając muzyki, w pewnym momencie usłyszał pukanie do drzwi. Niepewnym głosem powiedział -Otwarte- w drzwiach stanęły Chiny, zamurowało go, nie spodziewał się tej wizyty.

-A..aaru, pseskadzam? - zapytał się nie pewnie widząc Li Xiao Chun. -M...moge wejsc, aru? - chciał się po prostu przywitać. Dawno się nie widzieli i warto w końcu wyjść z inicjatywą.
Dopiero po chwili zauważył, że HongKong jest zajęty rozpakowywaniem się.
-Pseskadzam, aru... to moze ja pzyjde pozniej, aru - już chciał się wycofać w stronę drzwi.

Niepewnie spojrzał na Chiny po czym odpowiedział
- Ależ nie, skądże, choć pomożesz mi z układaniem książek na półce- wskazał niewielką stertę książek, której większą część stanowiły mangi.

Niepewnie wszedł do pokoju. Ich stosunki nie były za dobre, ale jak widać warto stwarzać pozory.
-O...och aru, jasne - uśmiechnął się delikatnie do wychowanka.
Podszedł do pułki i zaczął układać książki. Zawsze miał manie równości. Książki zawsze miał poukładane od najmniejszej do największej zgodnie z autorem.
-A..aru jak Ci się podoba akademia, aru? - zagadał cicho chcąc mieć chociaż jakiś punkt zaczepny.

Odwrócił się szybko i lekko ukłonił.
-Pseplasam zapomniałem, aru - krzyknął delikatnie -psysedłem Cię pzywisać, aru. Miło Cię widziec, aru.

Spojrzał na Chiny, lekko pokiwał głową
-Tak ciebie też miło widzieć- nie był z nim w najlepszych stosunkach, lecz nie wypadało zachować się niegrzecznie wobec sąsiada.
-Akademia, no cóż niedługo się przekonam, mam zamiar odwiedzić park, podobno jest w nim cicho i ładnie o tej porze roku

-Mozliwe, aru jescte tam nie bylem, aru - spojrzał na Hongkong i był lekko zadziwiony.
Owszem nie dogadywali się, ale też był miły. Cieszyło go to jak na razie. W końcu on był dla niego najważniejszy. Poświęcił mu wiele czasu i dni by go wychować. Ponownie delikatnie sie=ę uśmiechnął i powrócił do układania książek. Miał ich trochę, a nie chciał zostawać w tyle.

Rozpakował się w miarę szybko. Widząc że Chiny kończy już układać książki powiedział
To by było na tyle, dzięki za pomoc. A teraz jeśli nie masz nic przeciwko pójdę wziąć prysznic, miałem ciężki dzień

Spojrzał na wychowanka i uśmiechnął się delikatnie.
-Milej nocy, aru. Nie ma za co, aru nie musis dziekowac, za pomoc, aru. - spojrzał jeszcze raz na brata i skierował się w stronę drzwi.

Wziął ręcznik i żel, i także ruszył w stronę drzwi, za którymi nadal stały Chiny. Zamknął drzwi po czym ruszył w stronę łazienki, mijając Chiny skierował rękę na jego długie włosy które lekko wyczochrał, ukazując po raz pierwszy od dawna można było zobaczyć na jego twarzy lekki uśmiech.

Znieruchomiał na dotyk Hongkongu. Tak dawno się nie uśmiechał a tym bardziej nie dotykał. Zaczerwienił się lekko i spuścił wzrok na podłogę chcąc wywiercić w niej potężna dziurę.

Korej który przysnął sobie zmęczony, już dawno nie spał tak dobrze. Obudziło go ciche trzaśnięcie drzwi, zobaczył że jego współlokator już się rozgościł. Zerknął na drzwi i zobaczył w nich Yao.
-Co ty tu robisz?- Zapytał i położył się na łóżku.

-A...aru - spojrzał na Koreę - psysedłem sie pzywitac, aru, jesli nie npzeskadzam aru - spojrzał na brata nie pewnie i trochę przestraszony.
Nie wiedział co miał w sumie powiedzieć.

-Mi to raczej obojętne, a nowy gdzie?- Rzucił bratu obojętne spojrzenie i znowu zaczął patrzeć się w sufit. Chińczyk był spięty ale to chyba normalne u osób które z nim rozmawiają, Westchnął i zaczął bawić się swoim palcatem stukając się nim po udzie. Był bardzo znudzony.

Podszedł do brata i usiadł obok niepewnie. Był tak spięty jak nigdy. Musiał się jakoś uspokoić ale nie miał żadnych pomysłów. Bawił się palcami dla rozluźnienia jednak i to nie bardzo mu pomagało.

-Powiesz coś czy nie?- Mruknął nie darząc go nawet spojrzeniem. Nie lubił tego, zadaje pytanie a nikt mu nie odpowiada. W jego państwie miał by obóz lub coś gorszego... No dobra, tylko tortury. Westchnął głośno i zamknął oczy.

-A...aru? - spojrzał na brata przestraszony.
Doskonale wiedział jaki jest i nie ukrywając obawiał się go w całości.

-Ludzie to takie proste istoty... Spodziewałem się po tobie czegoś więcej.- Oblizał wargi, usiadł na łóżku. Zdjął z szafki paczkę Pocky i zaczął chrupać wpatrując się w brata swoim wypranym z emocji wzrokiem. Nic specjalnego. Pomyślał i ziewnął.

Nudziło mu się potwornie. Aniki gdzieś zniknął, oppa też przepadł,ale za to pozostał mu Hong Kong, który przybył niedawno do szkoły. Może to nie był jego ulubiony z braci,ale i tak musiał się z nim przywitać, a więc gdy dowiedział się gdzie jego brat ma lokum, zaczął szukać drzwi z numerem 322, gdy owe drzwi znalazł bez pukana wparował do pokoju.
-Hej Hong Kong da-ze!!! O.... Aniki!!!!
Z bananem na ustach ruszył w stronę ulubionego brata

-Co to ma być do cholery~!!- Hye Sung był już zły- Nie jesteś u siebie więc się uspokój~!- Zawarczał, nie dość że jeden milczy to drugi drze się na pół szkoły. A on chciał tylko odpocząć.

Przestraszony podskoczył i wyszedł z pokoju.
Nie zwracał uwagi na rodzeństwo, nie cierpiał jak się na niego krzyczy i rozkazuje. Skierował się do swojego pokoju. Już nigdy nie miał zamiaru tam iść. Nie będzie się wściekał przez dzieciaki. Szacunek się należy no ale skoro tego nie rozumie nikt to bardzo przykro.
-Co za, aru... - nie miał nawet słów by to wszystko określić.
Wpadł do siebie do pokoju i trzasnął drzwiami.

-Dzieciak- Westchnął Korej i dalej bawił się leniwie swoim palcatem. Zerknał na brata tym razem łagodnie. Ciekawe czy powinienem za nim iść i go przeprosić... Niee. Pomyślał Hye Sung nie znał się na uczuciach. Brat był bratem. Szanował ich i kochał po swojemu ale nie widział sensu w tym wszystkim. Czekał aż wróci jego nowy współlokator, miał być to kolejny z jego braci. Oby ten był w miarę normalny...

Wracał spokojnie w łazienki, nagle usłyszał potężny krzyk, nie wiedząc co się stało przyśpieszył kroku. Chwile potem minął go biegnący Wang, ledwo utrzymał równowagę, kiedy się odwrócił już go nie było. Co się tam u licha stało? Drzwi były uchylone, lekko je popchnął by je otworzyć, gdy wszedł do pokoju zobaczył na środku pokoju wrytego w ziemię Yong Soo'a, oraz siedzącego w swoim łóżku Hye Sung'a, który bawił się swoimi palcami. Zamknął za sobą drzwi, dwójkę braci obrzucił leniwym wzrokiem po czym ruszył w stronę swojego łóżka mówiąc
-Witaj Yong, co tu robisz? Nie czekając na odpowiedź zadał kolejne pytanie
-Hye czy to ty tak krzyczałeś? I czemu Wang tak szybko biegł?

//Palcat to taki bacik na konia tak~?! Rany =.="

-Owszem ja, wybacz, nie wiem czemu darłem się na brata- Pstryknął Yong Soo w ucho. Było mu głupio ale taki już był. Bez uczuć, idealny żołnierz, stworzony do zabijania.
-Byłem aż tak głośno? Wybacz- Zakrył twarz dłonią.

//Dobra ciiiii, nie wiedziałem :p

-Każdemu zdarzają się małe sprzeczki. Spojrzał na dwójkę braci po czym dodał -Ale na przyszłość trochę ciszej proszę, cenię sobie spokój. Po czym usiadł na łóżku i zamyślony spojrzał w okno.

-Ja też wolę spokój, ale jak ktoś mnie serio zdenerwuje to serio jestem agresywny- Westchnął i położył się na łóżku. Pierwszy dzień a on już się naraził. Żałosne. Znowu westchnął i obrócił się na bok tak że teraz widział zobojętniały wyraz twarzy HK.
-Ja idę pozwiedzać, pa.- Wyszedł leniwie z pokoju.

Patrzył nic nierozumiejącym wzrokiem w drzwi przez, które chwilę temu wybiegł aniki. Nie rozumiał o co mu chodzi chciał pobiec za nim,ale jego uwaga skupiła się na HK i drugim bracie.
-Hej da-ze!
oburzony chwycił się za ucho.
-Jestem starszy da-ze!
Patrzył to na jednego to na drugiego.
-Ale wy nudni da-ze!
Wystawił im tylko język i już go nie było,a na korytarzu można było usłyszeć ,.,ANIKI"